نوستالژی یک دست‌نویس

دلم می‌خواهد نصف شبی راه بیافتم بروم پایین صندوق پست را باز کنم ببینم کسی نامه‌ای دست‌نویس یا مثل آن وقت‌ها تلگرافی نفرستاده؟ از همان تلگراف‌ها با فونت‌های عجیب و غریب و با محدودیت کلمه و از همان دست‌خط‌ها که اگر یک کلمه‌اش اشتباه می‌شد بسته به این‌که برای کی می‌فرستی، یا لاک می‌گرفتیش یا دوباره از سر می‌نوشتیش. 

دل‌ام این نصف شبی برای یک «دست‌نویس» که طرف خودنویس یا مدادش را لغزانده باشد روی کاغذ یک‌ذره شده. آیا دوباره نامه‌ای به این شکل دریافت خواهم کرد؟