از جنوب غربی: و اما خیالات

یادداشتی بر رمان خیالات ، نوشته‌ی مرتضی کربلایی‌لو

خیلی وقت است که به خودم می‌گویم چه می شد اگر این متن ، این جمله و این کلمه کمی بیشتر رس نویسنده‌اش را می‌کشید و خلاصه نویسنده کمی بیشتر به سر و رویش دست می‌کشید
خیالات را که می‌خواندم درست به همین فکر می‌کردم .رمان داستان جوانی شهرستانی را بیان می‌کند که دانشجوی تهران شده و به هوای اجاره‌ی سوییت به یکی از بنگاه‌های معاملات ملکی مراجعه می‌کند و در آن‌جا با شهلا آشنا می‌شود : زنی که به مشتریان آپارتمان‌ها را نشان می‌دهد و همین‌جاست که رابطه ای عاشقانه میان این دو درمی‌گیرد و با ورود شخصیت‌های دیگر ، از طریق نامه‌هایی که بایدبه دست قاسم دوست زمان شهرستان محسن شخصیت اصلی رمان می‌رسیده و حالا فرامرز که در خانه‌ی قبلی قاسم نشسته آن‌ها را باز می‌کند رمان جنبه‌ای معماگونه به خود می‌گیردو در پایان با نمایش چهره‌ای واقعی از شهلا درمی‌یابیم که چه کلاه گشادی بر سر این دانشجوی جوان شهرستانی رفته

خیالات با آن که شخصیت‌های جالب و بعضا ماندگاری دارد اما احساس می‌کنی هیچ کدام کامل نیست . شاید تنها شخصیت کامل رمان شهلا باشد اما فرامرز با آن تیپ کارآگاهی که انگار تنها وظیفه‌اش برملاکردن راز شهلا و تبدیل او به زهره ( نام واقعی شهلا ) ست ، خیلی کم دارد یا باجناقش خلیل ، خوب ساخته نشده . از این میان نویسنده حوصله‌ی هر شخصیتی را که نداشته یک جوری سر و تهش را هم آورده و این جوری‌هاست که می‌بینی چه رمان زیبایی در یک عجله‌ی شاید مشتاقانه گم شده . مشتاقانه از این جهت که نویسنده حتی زبان را به دست فراموشی سپرده و زبان خدمت چندانی به ساخت رمان نمی‌کند . با این همه رمان خیالات صحنه‌های زیبایی می‌آفریند . شهلا و نمایش عریانی‌اش در طبقه‌ی بیستم برج بسیار زیباست و حتما از یک ذهن زیبایی شناس آمده یا اتاق خواب‌هایی که بر یک روزنامه آفریده می‌شود ، اما شخصیت محسن کم دارد. حتی به تکمیل شخصیت شهلا هم کمکی نمی‌کند که نمی دانم این را باید به حساب سربسته گذاشتن روایت نویسنده از او و کنار آمدن با سانسور گذاشت ( با آن ماجرای قدیمی که با قاسم داشته و سوءتفاهم‌هایی که پیش آمده ) یا چیز دیگر ، هرچند به عنوان یک دانشجو می‌شد شخصیت ملموس‌تری از او به نمایش گذشت.

به نظرم نویسنده می‌توانست رمانش را بر همان روزنامه‌های مفروش بر کف آپارتمان‌های خالی بنا کند اما نه به معنای صد در صد اروتیک آن . کربلایی‌لو زیبا دیده شهلا را . شاید کس دیگری نتواند شهلا را این همه زیبا ببیند با این همه چشم بستن بر بقیه چندان منصفانه نیست . فرامرزهم که باید یک پای مهم رمان باشد پایه‌ای برای شاعرانگی اش ندارد . حتی عشق دیرینه اش به نقاشی هم ما را به یک شخصیت شاعرمسلک نزدیک نمی‌کند و بیشتر آرمان‌گرایی‌ست که حتی این آرمان‌گرایی هم کمکی به ساخت شخصیتش نمی‌کند
گفتنی‌ها زیاد است و اگر رمان حرفی برای گفتن نداشت از نظر من ، قطعا می‌گذشتم و این یادداشت را نمی‌نوشتم اما دریغم می‌آید از آن خیالات زیبا که می‌توانست پیش رویمان باشد و نیست و باید در خیالاتمان بیافرینیمشان و دوست عزیزم کربلایی لو هم بر من ببخشد که سخن به صراحت گفتم

Echo 7 Items

علي ا& (195.219.180.7)
سلام دوست . پايدار باشي

9 mai 2005, 22:40:18

– Like – Reply – Edit – Moderate

aliradboy (67.161.93.87)
با سلام

آقای مرعشی نقدتان را خواندم بدون اینکه به کتاب دسترسی داشته باشم . در هر حال بهانه ای بود برای عرض سلام !
زنده و شاد باشید!

8 mai 2005, 03:32:55

– Like – Reply – Edit – Moderate