بدترین چیز دنیا این است که هیچوقت عوض نشوی. یعنی همانی باشی که بودهای، گاهگاهی فقط چاقتر بشوی، خمیدهتر بشوی، بیشتر از قبلها خسته بشوی، و هی بشوی و بشوی اما هرگز همانی نشوی که نیستی. بلانسبت جمع، همان خر باشی و هروقت هم پالان تازه میخری، سعی کنی بگردی دنبال همان مدل و اگر هم شد همان رنگ. همان آهنگها را گوش کنی، همان دلتنگیها با همان شکل و اطوار، و همان فکرها و همان خوابها، همان کلمات، همان، همان، همان... گیرم اینکه بگویم: عوض نشدهام، اشکی هم به چشمات بیاورد، اما تو که استادی! خودت از حافظهات حذفش کن! اصلاً همانطور که نشستهای و داری حرفم را میشنوی انکارش کن! استادی دیگر برای خودت!