هم‌وطن خسته نباشی! خدا قوتت بده!

هنوز چند ساعتی از شنیدن این مطلب نگذشته. همسر یکی از دوستان تازه فارغ شده. نوزاد را نمی‌شود حتا برای دو دقیقه تنها گذاشت به دلیل مشکلی که دارد. بنابراین لازم است کسی چند طبقه را پایین برود و بعدازظهر سر یک ساعت خاص فرزند اول را که مدرسه می‌رود از سرویس مدرسه تحویل بگیرد و با آسانسور بالا بیاورد. دوست ما هم‌وطنی در کنار دست خانه‌اش دارد با بچه‌ای که او هم با همان سرویس برمی‌گردد. بانوی هم‌وطن که همچنان از ایران تغذیه‌ی مالی می‌شود مشکل را که دیده گفته من بچه تو رو هم بالا می‌آرم! و بعد اضافه کرده: برای این‌که احساس دین نکنی می‌شه ماهی 200 دلار!  «بعضی» هم‌وطنان خوبی داریم که نمی‌خواهند ما دینی بر گردنمان بماند و شرمنده‌ی خدا و پیغمبر شویم! پس جیرینگی حساب می‌کنند!  تازه اختلاف نرخ دلار را هم از یاد نمی‌برند. این رفیق ما هم گرفتار، خودش دربه‌در کار و همسرش... آن وقت نشسته‌ایم و می‌گوییم این دود سیه‌فام از کجا برخاست؟!